Öğrenmek o kadar derin bir kelime ki.İnsanlar bunun farkında bile değil belki.Herhangi bir işi tarif ettiğimizde o insan o işi öğrenmez ancak o işe onu dahil ettiğimizde o işi öğrenir ve üstüne kavrar.
Biz hep toplum olarak tarif etmeyi seçiyoruz galiba neyse.Kitaplar dünyama girdiğinde aslında bu kadar yol alacağımı bilemezdim.Bu kadar yol alacağımı derken çok bilgili olduğum söylenemez.Aksine ne kadar bilgisiz olduğumun farkına vardım.Tek yakındığım konu ise keşke daha erken kitap okumaya başlasaydım demekti.Ancak yine de bir yerlerden başlamak ve dünyayı kelimelerden oluşturan o gizemli yazı yığınları ile keşfetmek en büyük maceram olsa gerek.Aynı konu ile ilgili okunana iki,üç kitap sonrasında ortak noktaların bulunması yani bilginin süzülmesi gerçekten çok harika bir duygu.Bu duygunun sonu gerçekten yok.Bilginin sonunun olmaması böyle bir hazzın bitmemesi hayatta en büyük zevk aldığım etkinliklerden biri haline getirdi kitap okumayı.Patates kızartmasını bile ikinci plana attım artık siz düşünün.
Salih Yücel GÜR