İnsanın en kalıcı olarak öğrendiği bilgi yaşayıp gördüğü bilgidir.Zaman nehir gibidir.Aslında hep kızarız ona ama zaman olmasa insanların gerçek yüzleri ortaya çıkmazdı.
Zaman denilen nehirde yıkanmak acı doludur ancak eğer unutulmazsa tecrübeye dönüşür.İnsan hayatında önce kendini kaybetmemeli yoksa herkes insan zaten.
İnsan denilen kelimenin yanına eğer bugün karakteri koyamıyorsak zaten bitmişiz demek değil midir?
Bazen verilen bir söz bizi insan kılar.Bazen o sözü unutmak ve yaşamaya devam etmek.Peki insan kendi içinde neden sorgulamaya çekemez kendisini.Çünkü kendisinden kaçar.Kaçılan en büyük varlıktır aslında insanın kendisi.Sanki bir yere ulaşacak gibi kaçar ancak zaman onu yakaladığında belki her şeyi anlar.
Anlamadığında ise zaman ona her şeyi yavaş yavaş anlatacaktır elbet.Kesin olan budur aslında.Yaşamak karakterli ve insan olarak yaşamak ve öyle kalabilmek en önemlisidir.Yoksa sizi diğer insanlardan farklı kılan yüzünüz eliniz cebiniz değildir.Çünkü herkes ölür bu dünya denilen ilginç kavramda.
Düşünsenize öldükten sonra arkanızdan birilerinin konuştuğunu.Önemli değil benim için dersiniz değil mi ? En başta böyle diyebilirsiniz.Ancak sonradan bir şeyler değişir içimizde.
Hayat en büyük maceramız galiba.
s.yücelgür